Rozważania do II tajemnicy radosnej różańca

Nawiedzenie św. Elżbiety

Łk 1, 39-45

W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała: ,,Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana".

Rozważanie

Pierwsza posługa Maryi

Zaledwie anioł Gabriel oddalił się, Maryja już przygotowuje się do podróży, by odwiedzić swoją kuzynkę Elżbietę. Pragnie Ona wziąć udział w radosnym sekrecie swojej krewnej. Czyni to z obowiązku wypływającego z miłości. To prawda, że potrzebą Jej szlachetnego Serca jest zaniesienie swej kuzynce mile widzianej posługi w ostatnich trzech miesiącach przed narodzeniem Jana. Do tego dochodzą jednak jeszcze wyższe pobudki.
Maryja udaje się w podróż z pośpiechem, ponieważ to anioł zwrócił Jej uwagę na Elżbietę. Anioł nie odprawił Maryi w ciszę samotności i odosobnienia, w oddanie się wizji uszczęśliwiającej, lecz bardzo delikatnie skierował Ją do ludzi, przede wszystkim do swojej krewnej. Maryja nie należy już do samej siebie, lecz do Boga i do ludzi! To już Dziecię Boże, ta Wcielona Boża Miłość, ponagla Maryję do podróży. Matka Chrystusa powinna jak najszybciej zanieść do Elżbiety i Jana „tę łaskę". To pierwsza procesja, w której niesie się Wcielonego Syna Bożego.
Kiedy Maryja wkracza do domu Zachariasza, wypowiada słowa świętego pozdrowienia. Jest to pozdrowienie zawierające w sobie życzenie pokoju: „Pokój niech będzie z tobą!". Elżbieta wychodzi naprzeciw swej kuzynce z głośnym okrzykiem radości. W swojej radosnej odpowiedzi na powitanie Elżbieta nawiązuje do pozdrowienia anielskiego, kontynuując je i dopełniając: „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona". To pozdrowienie anioła i słowa powitalne św. Elżbiety odmawiamy w modlitwie ,,Zdrowaś Maryjo".

Maryja przynosi dary Ducha Świętego

Dzięki Bożemu oświeceniu Elżbieta jako pierwsza spośród wszystkich ludzi rozpoznaje Boże Macierzyństwo Maryi i wyraża tę prawdę słowami „Matka mojego Pana". Słowo „Pan" w języku biblijnym znaczy tyle co Bóg.
Maryja wniosła do domu Elżbiety i Zachariasza ogromną radość. Już samo Jej pozdrowienie spowodowało udzielenie matce oraz dziecku łaski i błogosławieństwa. Na tę chwilę łaski Gabriel zwrócił uwagę Zachariasza w świątyni, zapowiadając, że mały Jan już w łonie matki będzie napełniony Duchem Świętym. Maryja ze zdumieniem przygląda się owocom swoich odwiedzin. Zaczyna uświadamiać sobie ogromne znaczenie swego powołania do bycia Matką Zbawiciela. Wraz z Jej odwiedzinami i pozdrowieniem w domu Zachariasza wszystko ożywa na nowo i dzięki Jej obecności oraz ukrytej obecności Bożego Dziecięcia staje się błogosławione. Jakąż cudowną moc przynoszącą radość i błogosławieństwo otrzymała Matka Boża. Tę cudowną moc zabrała także do nieba. Jest Matką łaski Bożej, Pośredniczką wszystkich łask i Przyczyną naszej radości.

Umiejętność dziękczynienia

Kiedy Elżbieta wypowiedziała radosne słowa powitania, z Serca Maryi płynie „Magnificat", hymn radości i dziękczynienia. Maryja śpiewa go z dziecięcą pokorą. Oświecona i natchniona przez Ducha Świętego, sięga swoim wzrokiem w przyszłość i przepowiada, że ludzie wszędzie podejmą to błogosławieństwo, które wypowiedziała Elżbieta i głosić je będą nieustannie, i wraz z Nią dziękować będą Bogu za wielkie dzieło Wcielenia i cud Jej Bożego Macierzyństwa, którego Bóg dokonał w swej wszechmocy. Maryja wysławia zmiłowanie Boże, które skłania się przede wszystkim ku ubogim, pokornym, niepozornym i głodnym. My także możemy odmawiać ten hymn jako pieśń naszego osobistego dziękczynienia: Bóg w swej łaskawości wejrzał także na nasze uniżenie i uczynił nam wielkie rzeczy, obdarzając wiarą, budząc do życia w łasce i czyniąc członkami świętego Kościoła. W swej niepojętej dobroci i zmiłowaniu Bóg pochylił się nad nami i nam pobłogosławił.
,,Fiat" i ,,Magnificat" zrodziły się z postawy Serca Maryi. Swe „fiat" Maryja będzie wypowiadać bezustannie, z pokorną uległością, nawet pod krzyżem. A potem nastąpi wywyższenie w chwale Jej Syna, Jej wniebowzięcie i ukoronowanie. Pieśnią niebieską Maryi jest teraz wieczne „Magnificat", hymn śpiewany przy wtórze aniołów i świętych w niebie. Wspólnie z aniołami i świętymi wznośmy modlitwy o dar ofiarnej i radosnej służby bliźniemu.

Módlmy się.

O Słowo Przedwieczne, Synu Ojca, gdy zamieszkałeś pod Sercem Maryi, był to zaledwie pierwszy krok w drodze do nas, ludzi. We wszystkich tabernakulach na całym świecie zechciałeś obrać mieszkanie, aby być blisko nas wszystkich. Idąc za porywem swojego miłującego Serca, posunąłeś się jeszcze dalej. Podobnie jak w Maryi Dziewicy, tak i w nas zapragnąłeś przyjąć gościnę. Dlatego przyjąłeś w tym Sakramencie postać chleba, naszego codziennego pokarmu. Kiedy przybywasz do nas w Komunii świętej, nosimy Cię w sposób ukryty w naszych sercach, podobnie jak kiedyś Maryja nosiła Ciebie, będąc w stanie błogosławionym. Obdarz nas, Panie, głębokim zrozumieniem tej tajemnicy. Wzbudź w nas ogromną tęsknotę za Twoją obecnością w naszych sercach.
Niebiosa nie ogarną Ciebie, Panie, a Ty obrałeś w nas mieszkanie!

Panie Jezu Chryste, Jednorodzony Synu Boży, Ty w swej niepojętej miłości zamieszkałeś pod Sercem Błogosławionej Dziewicy Maryi. Pragniesz także zamieszkać w nas. Wzbudź w nas, za Jej wstawiennictwem, głęboką tęsknotę za Twoją obecnością i obdarz nas tą łaską, byśmy zawsze przyjmowali Ciebie z czystym sercem i mieli udział w Twoich obietnicach.

Amen.

Wszechmogący, wieczny Boże, z Twojego natchnienia Najświętsza Maryja Panna, która nosiła w łonie Twojego Syna, nawiedziła swoją krewną Elżbietę, spraw, abyśmy byli posłuszni natchnieniom Ducha Świętego i zawsze mogli z Maryją Ciebie uwielbiać. Przez Chrystusa, Pana naszego.

Amen.

Źródło: "Nabożeństwo Pierwszych Sobót. Propozycja Pastoralna", wyd. Apostolicum, Ząbki, 2006.