Domowy Kościół

Opiekunami kręgów w naszej parafii są: o. Tomasz Chmielewski, o. Dariusz Nowicki i o. Sebastian Gotkowicz, o. Stanisław Cholewa.

​

Domowy Kościół to rodzinny ruch świeckich w Kościele, działający w ramach Ruchu Światło-Życie, będącego jednym z nurtów posoborowej odnowy Kościoła. Łączy on charyzmat Ruchu Światło-Życie i END. Krótko można go więc określić jako ruch świeckich, posoborowy i charyzmatyczny.

Domowy Kościół używa międzynarodowego znaku ruchu małżeństw katolickich Equipes Notre-Dame (END). Jest to specjalnie napisana dla END ikona Świętej Rodziny. Ikona ta została wykonana dla Ruchu Equipes Notre-Dame przez siostrę Marię-Paulę, zakonnicę benedyktyńskiego klasztoru na Górze Oliwnej w Jerozolimie. Jest to przedstawienie Świętej Rodziny jako obrazu zjednoczenia (komunii) Świętych Osób. Jednocześnie obraz ten wyraża zjednoczenie, miłość, życie małżeństwa i rodziny chrześcijańskiej, która dąży do świętości i do tworzenia komunii we własnym małżeństwie i rodzinie.

Znakiem Domowego Kościoła są dwa greckie słowa FOS - światło i ZOE - życie wpisane w kształt krzyża, wyrastającego spomiędzy dwóch złączonych obrączek, umieszczonych wraz z krzyżem w stylizowanej figurze domku.

Historia

Wspólnoty Rodzin Ruchu Światło-Życie powstały w 1973 r. (wtedy miały miejsce pierwsze rekolekcje oazowe dla rodzin w Krościenku). Celem Ruchu jest urzeczywistnienie soborowej wizji rodziny chrześcijańskiej poprzez dowartościowanie miłości małżeńskiej, której źródłem jest miłość Boża. Rodzina jest tu pojmowana jako Kościół domowy, środowisko przekazywania wiary oraz jako wspólnota, która służy wspólnocie lokalnej (parafii) i czuje się za nią odpowiedzialna. 

Zadaniem Domowego Kościoła jest niesienie wzajemnej pomocy w realizacji podstawowego powołania każdego człowieka, jakim jest jego powołanie do świętości. Istotne jest, że w małżeństwie do świętości dążą wspólnie mąż i żona. Szczególną uwagę zwraca się na budowanie jedności między nimi, na usuwanie wszystkiego, co rozbija wspólnotę małżeńską. Formą pomocy jest określenie wymagań stawianych wszystkim członkom - są to tzw. Zobowiązania. Chociaż przyjmuje się je dobrowolnie, to świadomość, że stanowią one wymagania Ruchu, motywuje do ich zachowywania i wprowadzania w życie, m.in. jako element dyscypliny i ćwiczenia woli.

Punktem wyjścia pracy jest zwykle oaza rekolekcyjna, 15-dniowe rekolekcje, które odbywają się w czasie wakacji. Praca w ciągu roku odbywa się w grupach zwanych kręgami, tworzonych przy poszczególnych parafiach. Krąg składa się z 4-7 par małżeńskich i powinien stanowić grupę dynamiczną. Konieczna jest więc wzajemna znajomość, zaufanie, szczerość, przyjaźń oraz otwarcie się na innych, misyjność. Członkowie kręgu co roku wybierają spośród siebie parę animatorską, której zadaniem jest czuwanie nad wzrostem duchowym małżeństw. Nad każdą grupą opiekę sprawuje też ksiądz moderator. W pracy formacyjnej silny nacisk kładziony jest na budowanie duchowości małżeńskiej, a przez to również na kształtowanie relacji w rodzinie.

Każde małżeństwo, będące członkiem kręgu, przechodzi formację. Najpierw poznaje zobowiązania, choć lepszą nazwą byłyby drogowskazy, bo są one pomocą pozwalającą trzymać się właściwej drogi. 

Zobowiązania (modlitwa osobista, małżeńska i rodzinna, regularne studium Pisma Świętego, comiesięczny dialog małżeński, reguła życia, czyli systematyczna praca nad sobą, comiesięczne uczestnictwo w spotkaniach kręgu oraz 15-dniowe rekolekcje wakacyjne lub krótsze w ciągu roku) to narzędzia pozwalające lepiej poznawać Boży zamiar względem każdego z małżonków. Pary spotykają się raz w miesiącu, aby dzielić się porażkami i sukcesami, owocami pracy nad sobą, a także życiem.